ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ကြ်န္ေတာ့္အေဖ မႀကာခဏ ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။
"သား... ဘယ္ေတာ့မဆို စကားေျပာရင္ အမ်ားလက္ခံနိုင္မ့ဲ စကားကိုေျပာရမယ္။ အမွန္တရား ျဖစ္ေနေပမဲ့ အမ်ားက လက္မခံနိုင္တဲ့ စကားဆိုရင္ မေျပာအပ္ဘူး။ ကိုယ့္အေပၚ အယံုအႀကည္မဲ့ တတ္တယ္။ ဒါကို သားနားလည္ေအာင္ ေျပာျပမယ္။ ဟိုးတုန္းက ေတာအုပ္နဲ႔ နီးတဲ့ေနရာမွာ မုဆိုးလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေႀကာင္းျပဳေနတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ရိွခ့ဲတယ္။ အေဖျဖစ္သူဟာ မုဆိုးလုပ္ေပမဲ့ တည္ႀကည္တယ္။ သမာဓိရိွတယ္၊ ရြာမွွာလည္း ရြာသူႀကီး လုပ္တယ္။
တစ္ေန႔ သူတို႔ သားအဖ ေတာက ျပန္လာေတာ့ ရြာထိပ္က ေရကန္ႀကီးနားလည္း ေရာက္ေရာ မိုးႀကီး ေလႀကီးက်လာလို႔ ကန္နားမွာ ေပါက္ေနတဲ့ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ အျမန္ေျပးဝင္ၿပီး မိုးခိုရတာေပါ့။ သူတို႔ မိုးခိုေနတုန္း မေရွးမေနွာင္းမွာဘဲ ေရကန္ထဲက နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ဟာ ေရေပၚကို ပါးပ်ဥ္းေထာင္ႀကည့္ၿပီး ေရထဲကို ငုပ္လ်ိဳးသြားတယ္။ ဒီအခါ သားျဖစ္သူက "အေဖ အဲဒါဘာေကာင္ႀကီးလဲ"လို႔ ေမးတဲ့အခါ သူ႔အေဖက ေျပာတယ္ "သား... အဲဒါ နဂါးလို႔ ေခၚတယ္။ အေဖတို႔ သားအဖ ကံထူးလို႔ ေတြ႔ရတာေနာ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီအေႀကာင္းကို ဘယ္သူ႔ ကိုမွမေျပာနဲ႔ေနာ္။ အက်ိဳးမရိွပါဘူး။ အက်ိဳးပ်က္လိမ့္မယ္" လို႔ ဟန္႔တားခဲ့တာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္ႀကတာ တစ္ေန႔ သားျဖစ္သူဟာ ရြာထိပ္ကေရကန္ႀကီးနား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကစားေနရင္း မိုးႀကီး ေလႀကီးက်လာလို ့ ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ မိုးခိုႀကျပန္ေရာ၊ ဒီအခါ မုဆိုးႀကီးရဲ႕ သားက သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာၿပီေလ၊ "တစ္ခါက ငါတို႔ သားအဖ ေတာကျပန္လာရင္း မိုးေလက်လာလို႔ ဒီမွာ မိုးခိုေနတုန္း ကန္ထဲက နဂါးႀကီး ထြက္လာတာေတြ႔တယ္ကြ"တဲ့။
ဒီအခါ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက "ေဟ့ေကာင္ ငႀကြား၊ အဓိပၸာယ္ မရိွတာေတြ လာမေျပာနဲ႔... နဂါးဆိုတာ တကယ္မရိွဘူး။ ဇာတ္ထဲမွာဘဲရိွတယ္ကြ"
"ဒါဆို မင္းတို႔က မယံုဘူးလား။ ငါ့အေဖကို ေမးႀကည့္ေလ။ ငါ့အေဖက ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ ပိုက္ဆံ တစ္ဆယ္ေပးမလား။ ေလာင္းမယ္ေလ။"
"ေအး... ေကာင္းၿပီ၊ မင္းအေဖကိုေတာ့ ငါတို႔ ယံုတယ္၊ မင္းအေဖက ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ေျပာရင္ မင္းအႏိုင္၊မဟုတ္ပါဘူး ဆိုရင္ မင္းပိုက္ဆံ တစ္ဆယ္ေပးရမယ္"
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ သူတို႔ အေလာင္းအစားလုပ္တဲ့ ကိစၥဟာ မုဆိုးႀကီးဆီ ေရာက္သြားေတာ့တာေပါ့။ မုဆိုးႀကီးလည္း အေႀကာင္း ဇစ္ျမစ္ကိုသိတဲ့ အခါ သူ႔သားစကားကိုမယံုဘို႔ သူ ့သားေျပာသလို မဟုတ္ခဲ့ေႀကာင္း ေျပာေတာ့တာဘဲ။ ဒါေႀကာင့္သားျဖစ္သူဟာ ပိုက္ဆံတစ္ဆယ္ ေလ်ာ္လိုက္ရတယ္ေလ။
ဒါကို မေက်နပ္တဲ့ သားျဖစ္သူက "အေဖ... ကြ်န္ေတာ္တို႔ နွစ္ေယာက္လံုးေတြ႔ ခ့ဲရတာကို မေတြ႔ခဲ့ဘူးလို႔ ဘာေႀကာင့္ ညာေျပာလိုက္တာလဲ" တ့ဲ..
ဒီေတာ့ မုဆိုးႀကီးကေျပာတယ္...
"နဂါးကိုျမင္ခဲ့တာဟာ ငါတို႔ သားအဖနွစ္ေယာက္ဘဲ မဟုတ္လား။ အေဖက အမွန္အတိုင္း ေျပာခဲ့ရင္ သားဘက္ကလိုက္တဲ့ လူအျဖစ္နဲ ့အေဖ့ကို အယံုအႀကည္ နည္းသြားမွာေပါ့ကြယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္နိုင္မသိနိုင္ လက္မခံနိုင္တဲ့ ကိစၥမို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘို႔ အရင္တည္းက သားကို အေဖက တားခဲ့တာေပါ့ "တဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္ႀကတာ တစ္ေန႔မွာ မုဆိုးႀကီးသားအဖဟာ ေတာလိုက္ရင္းနဲ႔ ေခ်တစ္ေကာင္ကို ရခဲ့တယ္။ မုဆိုးႀကီးလည္း ေခ်ရဲ႕ ညာဘက္ေျခေထာက္ခြာကို ညာဘက္နားရြက္ေဘးမွာ သူ႔သားကိုကပ္ၿပီး ကိုင္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒူးေလးနဲ႔ ခြာရယ္ နားအံုရယ္ တစ္ခါတည္း ထိုးေဖာက္ဝင္သြားေအာင္ ပစ္လိုက္တယ္ေလ။
ဒီအတိုင္းဘဲ ျမႇားတန္းလန္းျဖစ္ေနတဲ့ ေခ်ေသကို ထမ္းၿပီးရြာကို ျပန္လာႀကတယ္။ ရြာေရာက္တဲ့အခါ မုဆိုးႀကီးက သူ႔သားကိုေျပာတယ္။ "သား... မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားေျပာျပလိုက္၊ ငါ့အေဖက ေခ်တစ္ေကာင္ကို ဒူးေလးနဲ႔ ပစ္လိုက္တာ ညာဖက္ခြာနဲ႔ နားအံုကို တစ္ခ်က္တည္း ေဖာက္ဝင္သြားတယ္။ သူတို႔ မယံုဘူး ဆိုရင္ ပိုက္ဆံႏွစ္ဆယ္ေႀကး ေလာင္းခဲ့ကြာ"တ့ဲ၊
သားျဖစ္သူလည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားေျပာတဲ့အခါ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္ယံုမလဲ၊ ယုတိၱမွ မရိွတာ။ ညာဘက္ခြာနဲ႔ ညာနားအံုဆိုတာ အေဝးႀကီး၊ ေအာက္နဲ႔ အေပၚတစ္ေနရာစီ မဟုတ္လား။ ဒါေႀကာင့္ ေလာင္းေႀကးထပ္ၿပီး မုဆိုးႀကီးကိုေမးဘို႔ လာႀကျပန္ေရာေလ။
မုဆိုးႀကီးဆီ ေရာက္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္ေျပာစကားေတြ နားေထာင္ၿပီးမွ မုဆိုးႀကီးက ေျပာတယ္။ "ဟုတ္တယ္ ငါ့တူ တို႔ရဲ႕.. ဒီတစ္ခါ ဦးသားေျပာတာ မွန္တယ္။ ဒီမွာ လာႀကည့္ႀကေလ။ ဦးက ေခ်ကိုပစ္ဘို႔ ဒူးေလးနဲ႔ ခ်ိန္ေနခ်ိန္မွာ ေခ်က နားယားလို႔ထင္တယ္၊ ဒါေႀကာင့္ေနာက္ခြာနဲ႔ သူ႔နားရြက္ကို ကုပ္ေနခ်ိန္မွာ ဦးကေခါင္းကို ပစ္လိုက္တာ ေနာက္ခြာနဲ႔နားအံုကို တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ေဖာက္ဝင္သြားတာ၊ ဒီမွာႀကည့္ႀက" ဆိုၿပီး ေခ်ေသကိုျပတာေပါ့။
ဒီလိုဘဲသား တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္သိေန ျမင္ေနတဲ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ အမွန္တရားကို လူအမ်ားစုက လက္မခံနိုင္ေသးဘူး..၊ ခိုင္လံုတ့ဲ သက္ေသျပခ်က္မရိွရင္ မေျပာအပ္ဘူးေနာ္။ အခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြက တကယ္မဟုတ္ေပမဲ့ ျဖစ္နိုင္တယ္ လက္သင့္ခံနိုင္တယ္ဆိုရင္ ေျပာျပခ်င္ ေျပာနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လိမ္ညာ လုပ္ႀကံေျပာဆိုျခင္းေတာ့ ေသသည္ အထိမလုပ္ပါနဲ႔..."
ဒါေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေဖ ဆံုးမခ့ဲတဲ့ စကားေတြထဲက မွ်ေဝလိုက္တာပါ။ ဒီလိုစကားပလႅင္ခံတာလည္း ဒီေန႔ထပ္တင္မဲ့" ဗုဒၶတရားပဲြနွင့္ က်ြန္ေတာ့္အေမ" ဆိုတဲ့ စာတမ္းငယ္ကို ႀကိဳတင္လမ္းခင္းတာပါ။
အားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာ လိုရာ ဆႏၵျပည့္ဝ ႀကပါေစ။
ေဆာင္းပါးရွင္။ ။ သုတ(ေရႊမဟာ)
